Империяи дурӯғбофии ТТЭ ҲНИ ва фармоишгарони хориҷии онҳо

Муҳаммадиқболи Садриддин, навкари галаботури салафияти минтақавӣ дар сомонаи заиф ва хоҷапарасташ бо номи «ислоҳ.нет», ки аз ду ҷузъи ғайримантиқӣ: «ислоҳ ва  нет» иборат мебошад, ба сӯйи муовини вазири адлия, шахси соҳибэҳтиром Иззатуллоҳ Шарифзода, туҳмат бастааст.

Ҷавоби мо аз он иборат аст, ки зиндонбонии наҳзатиҳои террорист, хунхор ва шарикони ақидатиашон ба ҳеч сурат саҳлу осон нест. Ба чанд далел, ин тоифаи аз таги дор гурехта хатарофар буда ва нигаҳбонии рӯзмараро тақозо мекунанд ва ҳеч комиссияву зеркомиссия салоҳияти тағйири реҷаи посбонии ин аслбохтаҳоро надорад: 

1. Мансубият ба ҳаракатҳои ҷангӣ-ифротӣ ва таҷрибаи ҷангии ин тоифа, зарурати тақвияти муҳофизати ин қишрҳоро дар зиндонҳо муҳайё месозад.
2. Ин тоифа чун таҷрибаи ҷангҳо дар Шарқи Наздикро гузаштаанд, ҳарфи зӯрро фақат меписанданд.
3. Тамомиятхоҳӣ ва мутлақандешӣ, ҷузъи тафаккури ин зиндониён ҳаст.  Аз ин лиҳоз, бархӯрди сахтгиртаре нисбат ба ин маҳбусонро дар тафовут бо дигарон интихоб мешавад.
4. Қомати букриро танҳо гӯр рост мекунад, масалест, ки тинати маҳбусони ифротиро, ки аксари онҳо аъзои наҳзат ва ҳаракатҳои террористӣ мебошанд, муайян мекунад.
5.  М.Садриддин, ки объекти эҳтимолӣ ва зеби кунҷи зиндонҳо мебошад, қасд дорад, ҷойдоди ояндаи худро бо таҳриф кардани воқеият ва нашри маводҳо дар бораи зиндониён ба  шароити мусоидтар водор кунад. Ҷавоб дар ин қисмат аз он иборат аст, ки кунҷи муносиби ҳаҷми бадану қади М.Садриддин, ҳатман пайдо хоҳад шуд. 
6. Шарикони салафимашраби М. Садриддин зиндонҳои на танҳо ҷумҳурӣ, балки минтақаро пур кардаанд ва муносибат бо онҳо дар тамоми дунё якест. Ҷинояткор дар Африқо ҳам ҷинояткор аст.                       

Шумо ҳам интизор шавед. Ин дафъа гузориш аз хонаи падарии М.Садриддин дар Бохтар ба намоиш гузошта мешавад, то ин салафимаобак эҳсос кунад, ки «давидани буз то каҳдон аст»…

Баракатулло Азизов, таҳлилгар