Тўйи Тоҷикистон, мотами Кабирӣ гардид!!!

Чӣ хурсандист, ки тўйи тоҷикон мотами Кабирию ҲНИТ гаштааст.

Истиқлолияти кишвар заминаи асосии рушду инкишофи давлати соҳибихтиёру соҳибмустақил аст. Мусаллам аст, ки кишвари   азизамон аз баракати сулҳу суббот, ваҳдати миллӣ рўз аз рўз шукуфон, ободу зебо ва алонур гардида истодааст. Бешубҳа ба сокинони кишвар лаҳза ба лаҳза шароити хубу зиндагии шоиста муҳайё мегардад. Барои расидан ба ормонҳои ҳазорсолаи худ ҷонфишонӣ доранд. Новобаста аз кадом вазъу шароит бо ҳама нерую тавони худ талош менамоянд. Натиҷаи ин ҳама талошу ҷонифидоиҳо имрўзҳо дар ҳоли самар аст. Ёдовар бояд шуд, ки сохтмони ҳаётан муҳими НБО «Роғун» дар даврони соҳибистиқлолӣ пурра роҳандозӣ гардидааст. Ин албата орзуи деринаи миллат дониста мешавад. Мардуми тоҷик имрўз ид дорад, имрўз ин Кохи нур ба нурафшонӣ оғоз мекунад. Аниқтараш нур болои нур зам гардидааст, ки тиратарин дилҳоро фараҳ мебахшад. Зеро дар ин рўз расман рузи президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон таҷлил карда мешавад. НБО «Роғун» дуррӣ нурафшонест, ки дар рўзи Президент бо ҳам тавъам омадааст.

Шодӣ кунем, ки кишвари кўҳанбунёди тоҷик имрўзҳо ид дорад. Тантанаи ин ид, ин ҷашнвораи бузург вирди забони ҳамагон гардидааст. Ҳатто онҳое, ки мухолифанд, пайи вайронкориҳою халалдор кардани субботу оромии кишвар кўшиш намуданд ва кўшиш менамоянд имрўзҳо бо ҳасрату надомат аз дастоварди бузурги миллати тоҷик ҳарф мезананд. Онҳо дарун – дарун месўзанд, ба дилашон алов ангехтаанд, ҷонашон ба танг омада намедонанд худро ба кадом дару кадом сагхона бизананд.

Бинед мухолифон имрўз мардуме, ки нону обу намкашонро хўрда ба рўяшон корд кашидед тўй доранд. Ба он хоке, ки шуморо дар худ парварида бузург намуд туф кардед, аз дур истода ба сўяш санг задед ва хостед, ки ба рўйи он хуни мардумии зиёдро резонед. Ба ҳар ҳол тавонистед, ки мардуми зиёдеро қурбон кунед. Онҳоро истифода намуда ба ивази ваъдаву паёми хоҷагони худ ва дутангаи сиёҳ ҷонашонро гирифтед. Он рўзҳо гузашт дигар наметавонед, ки ба гарди хоки кишвари мо зиён расонед. Ба мо нигаред мо имрўз бузургтарин дастоварди таърихиро соҳиб гаштаем, вале шумо чӣ танҳо косалеси хоҷагони худ гардидеду халос. Шунидем, ки шумо сагони занҷирбанди чандин касон будаед. Боз гуфтанд, ки дигар ба шумо устухонпора намедиҳанд. Шуморо аз дари худ рондаанд пас остонаи дари дигареро бў гирифтаед. Марг ба чунин рўзатон!.

Имрўзҳо моро тамошо доред, Пешвои муаззами миллати моро бубинед, ки тоҷиконро дар гирди худ муттаҳид намуда кишвари ободу зебо сохта истодааст. Барои расидан ба тамоми ормонҳои ҳазорсолаи миллати худ ҷонфидоиҳо доранд. Имрўзҳо тоҷикон тўй доранд, Кабири бошад мотам. Азизон имрўзҳо ҲНИТ мотам дорад. Ҳамагон либоси тўёна пўшед ба Тоҷикистон гуландозед сартосари онро бо гулҳо оро диҳед. Шодию хурсанди намоед, ки душманон мотам доранд. Кабири дар оташу хун ғарқ гашта мислии саги девона худро ба ин девору ба он девор ҳаво медиҳад. Хабар аст, ки бо сагони дигар дар ҳам афтода гушту пусти якдигарро тика доранд. Хўред гушту хуни палиди якдигарро. Шумо мурдоре беш нестед. Бинед шодии тоҷиконро Кабирӣ бисўз дар бигир бимир гашта сари худро ба пушти худ бихалон. Бо хоҷагони худ тамошо кун, ки мо имрўз тўй дорем. Бинед, ки ҷашни мо чӣ гунна танинандоз аст. ҲНИТ душмани мо барҳам хўрд. Шумо бо дилу нияти ғаразноки худ танҳо худро нобуд сохтед, миллати тоҷик, кишвари мо Тоҷикистони азизи мо рўз то рўз инкишоф дорад.

Ба   ҳамагон   чун  оина   равшан  аст,   ки  халқи  тоҷик  дар  тўли 27-соли соҳибистиқолии худ ба дастоварду муваффақиятҳо бузург ноил гардидаанд. Ҳукумати кишвар бо сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар роҳи расидан ба ҳадафҳои олии рушду инкишофи кишвар чанд ҳадафи стратегиро ба монанди таъмини амнияти озуқаворӣ, баромадан аз бунбасти каммуникатсионӣ ва расидан ба истиқлолияти  энергетикӣ дар пеши худ мақсад гузошт. Барои амалӣ кардани он кўшишу заҳматҳои зиёд намуданд. Имрўз самарии бузурги талошу меҳнатҳои дирўзаро бо ҳам миллати тоҷик бо Ҳукумати олии кишвар бо роҳбарии Пешвои муаззами миллат таҷлил менамоянд.

Алии Ҷўйё